Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω, γιορτάζουμε κάθε μέρα κι από κάτι διαφορετικό. Κανονικά, η ίδια η ζωή γιορτάζει κάθε μέρα όλη μέρα χωρίς σταματημό, και η ζωή είμαστε εμείς κι όλα όσα βρίσκονται στον κόσμο μας, ίσως κι αυτά που δε βρίσκονται…
Εν πάση περιπτώσει, σήμερα είδα πως γιορτάζεις, ω, εσύ, αγαπημένη μου φιλοσοφία. Δεν ξέρω αν όντως σήμερα φοράς τα γιορτινά σου, το διαδίκτυο δε με βοηθάει να το εξακριβώσω δεόντως. Ωστόσο, είτε τα φοράς είτε όχι, νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία να σου ευχηθώ τα χρόνια πολλά, να σε ευχαριστήσω που υπάρχεις και να σε ασπαστώ ως την πιο ιερή γυναίκα.
Φιλοσοφία μου, εσύ μητέρα των ανθρώπων, σκέψη της σκέψης μας, εσύ είσαι που μας δίνεις τα φώτα σου και μας οδηγείς μπροστά, στο γνωστό μας άγνωστο! Εσύ που είσαι η συνείδηση της ανθρωπότητας, που μας εξηγείς όσο μπορείς το ανεξήγητο της ζωής και που μας βοηθάς να καταλάβουμε τον εαυτό μας, τι θα κάναμε χωρίς εσένα; Μήπως δε θα ζούσαμε μέσα στα τροπικά δάση ακόμη; Στα λαγκάδια και τις βουνοπλαγιές ως άλλα κοπάδια ζώων, τερημένοι από κάθε στοχασμό και γνώση;
Αχ, εσύ, εσύ γλυκιά ερωμένη, που μας συντροφεύεις – όχι μόνο τα βράδια – στα βρόμικα σεντόνια της ψυχής μας. Εσύ νόστιμο κορίτσι με τα ωραία σου… Φίλη της αγάπης για ζωή! Σ’ευχαριστούμε που μας κάνεις να είμαστε, αυτό που είμαστε, κι ας μην το δεχόμαστε, μικροί ακόμη μπρος στο μεγαλείο της αλήθειας σου!
Στα μονοπάτια σου, περιπατητές σε δόξασαν, τους κράτησες ζωντανούς τω πνεύματι κι εμείς γι’αυτό Αγία σ’ονομάσαμε! Είσαι η ίδια η ζωή, η απόδειξη της ύπαρξής της, κι εμείς, δεν είμαστε άλλοι από τα κύτταρά σου.
Εσύ γιορτάζεις, και χθες και σήμερα και αύριο, για πάντα! Κι εμείς, αν και ματαιοπονούμε, σου αναγνωρίζουμε την αξία σου, κι ας μην είμαστε μονιασμένοι μεταξύ μας, κι ας μη σε βλέπουν οι πλείστοι σαν τη Θεία Πρόνοια, κι ας αλληλοκατηγορούμαστε για όλα. Ευτυχώς, οι πλέον σοφοί από εμάς, εκτός από το να σε κατανοούν, σε σμιλεύουν κιόλας, κι είναι τα χέρια τους απαλά όπως οι ψυχές τους ζώσες.
Φιλοσοφία μου, πολυαγαπημένη μου κυρά, δώσε μας κουράγιο να διάγουμε το βίο μας, να τον κάνουμε μεστό, τέτοιον που να πέσει, όταν θα’χει έρθει η ώρα μας, σαν το ώριμο μήλο της σοφίας σου.
Χρόνια καλά Φιλοσοφία μου, γιατί τα πολλά είναι άτοπα…
Η άπειρή μας αγάπη για σε, μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί! Άγγιξέ μας λίγο, πριν γίνουμε στάχτη και γυρίσουμε εκεί απ’όπου προήλθαμε, δηλαδή στο τίποτα, και δώσε μας το αιώνιό σου χάδι, το τρυφερό σου φιλί…
* Γραμμένο τον Νοέμβρη του 2018.
Στοχαστής 