»Mens sana in corpore sano» ή θα το έχετε ακουστά ως »νους υγιής εν σώματι υγιεί» παρμένο από ένα ποίημα του σατιρικού ποιητή Γιουβενάλη, σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση: νους υγιής σε σώμα υγιές.
Πως όμως θα έχουμε ένα υγιές σώμα ώστε να υποστηρίξει κι έναν υγιή νου;
Η απάντηση στην ερώτηση φυσικά είναι μέσω της κατάλληλης εκγύμνασης, της προσεγμένης διατροφής και του καλώς προγραμματισμένου ύπνου.
Στο συγκεκριμένο κείμενο κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσω το θέμα της γυμναστικής. Τα άλλα δύο τα αφήνω για αργότερα.
Σα σωστός νέος της εποχής μας, προσπαθώ κι εγώ εδώ και χρόνια να αφιερώνω ή για να μιλάω και σωστότερα, να επενδύω χρόνο για την ενδυνάμωση του σώματός μου. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κάνει κανείς κάτι τέτοιο, όμως φαίνεται ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν πειθόμαστε και πολύ εύκολα. Έτσι κι εγώ, από νεαρή ηλικία συνειδητοποίησα πως αν κάνω γυμναστική θα είμαι σε θέση να αντλήσω πολλά θετικά στοιχεία, ωστόσο, πάλευα μέσα μου να μπω στον χώρο και σε πρόγραμμα.
Κι ενώ ασχολήθηκα με διάφορες δραστηριότητες όπως η ενδυνάμωση με το σωματικό βάρος είτε με μηχανήματα ή με ελεύθερα βάρη, ή δοκιμάζοντας το αερόβιο μέσω του ποδοσφαίρου, της κολύμβησης και του τρεξίματος, πάντα κατέληγα μετά από λίγο καιρό να τα παρατάω. Κάτι μου έλειπε, κι αυτό δεν ήταν άλλο από το κατάλληλο κίνητρο, αυτό που φαίνεται να λείπει και στους περισσότερους.
Έτσι, μια συννεφιασμένη και κρύα μέρα του Γενάρη, την ημέρα που έκλεινα τα εικοστά-τρίτα γενέθλιά μου, απολάμβανα το δώρο που μου έκανα κάνοντας μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αναλογιζόμουν για πολλοστή φορά τι νόημα έχουν όλα αυτά που μου συμβαίνουν, αυτά που με μια λέξη τα αποκαλούμε »ζωή». Δεν άργησα να φτάσω σε κάποια συμπεράσματα, κι αυτό το οποίο θυμάμαι πιο έντονα τώρα είναι η συνειδητοποίηση πως ο άνθρωπος μέχρι και τη στιγμή που φέρνει στον κόσμο έναν άλλο άνθρωπο μέσω αυτού, τη στιγμή δηλαδή που γίνεται γονιός, είναι ο ίδιος ότι σημαντικότερο έχει να φροντίσει. Οφείλει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό να διαφυλάξει το τομάρι του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη των ευθυνών μας, τουλάχιστον μέχρι να κάνουμε παιδιά. Ακόμη κι αν κανείς πει πως αυτό δεν ισχύει, ας δοκιμάσει να μη φάει για λίγες μέρες για να φροντίσει τους άλλους ή να μην αναπνέει ακόμη-ακόμη για να μην κλέβει απ’το οξυγόνο τους. Κακά τα ψέματα, το εγωιστικό γονίδιο κρατάει τα ηνία για τα καλά. Μα αυτό δεν είναι κακό, είναι απλά αληθές.
Αφού, λοιπόν, ό,τι σημαντικότερο για εμένα είμαι εγώ και για εσένα που διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι εσύ, εφόσον δεν είμαστε γονείς, τότε που είναι το δύσκολο να δει κανείς καθαρά πως το να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας δεν είναι παρά μονόδρομος; Από τότε με έπεισα, παρέχοντας μου αυτό το κίνητρο απλά και μόνο βλέποντας λίγο πιο απλοϊκά τα πράματα, ότι αξίζει ο κόπος κι ο πόνος να αυτοπειθαρχηθώ μπρος σε αυτή μου την πεποιθηση. Βέβαια, σημαίνει αυτό ότι έπραξα κι αναλόγως; Όχι ακριβώς. Τώρα απλά ξέρω καλύτερα ποιο είναι το σωστό μα μπρος στην καθημερινότητα που ζούμε, το να είναι κανείς σωστός δεν αποτελεί εύκολη λύση ούτε πανάκεια.
Το σωστό το ήξερα και πριν, το ξανάμαθα και μετά, μα το να θέσεις τις κατάλληλες προτεραιότητες στην ζωή θέλει μεγάλο ταλέντο και πολλή σοφία. Όπως και να’χει, κάνουμε το κατά δύναμιν.
Μετά από καιρό ψαξίματος, και λόγω κάποιων σωματικών προβλημάτων, έφτασα να δοκιμάζω την τύχη μου με την καλλισθενική. Είναι ένα είδος γυμναστικής μέσω της οποίας είναι κανείς σε θέση να βελτιώσει την δύναμή του σε σημαντικό βαθμό, όπως επίσης και την ευελιξία, την κινητικότητα και την έκρηξη με τις κατάλληλες ασκήσεις. Είναι αρκετά σύνθετος τρόπος που χρησιμοποιεί όλο το σώμα, μα σε αντίθεση με άλλου είδους ασκήσεων, αργεί να δείξει αποτελέσματα ακριβώς επειδή είναι πολυεπίπεδος και χρειάζεται χρόνος ώστε να προσαρμοστεί το σώμα μας.
Προσωπικά ασχολούμαι σχεδόν δύο χρόνια αν και όπως το πάω μάλλον κάνω βήματα προς τα πίσω παρά μπροστά. Το τελευταίο διάστημα παρακολούθησα μόνο το κανάλι ενός γαμάτου τύπου, του TrainingPal. Είμαι σε θέση να σας πω μόνο τι να μην κάνετε γιατί κι εγώ ακόμη πειραματίζομαι.
Είναι ένα είδος που σε θέλει εκεί όλη την ώρα, να μην ξεχνιέσαι και χάνεις προπονήσεις, να πιέζεις πάντα λίγο παραπάνω τον εαυτό σου και να ψάχνεσαι για πιθανούς τρόπους βελτιώσης κι ανάπτυξης.Όλα αυτά τα έμαθα στην πορεία… Όπως και να’χει, είναι καλό να υπάρχει συνοχή και συνέχεια, ή αλλιώς συνέπεια. Θέλει μεγάλη προσοχή γιατί ελλοχεύουν τραυματισμοί, γι’αυτό το κατάλληλο ζέσταμα είναι από τα βασικά »πρέπει». Δε θα μιλήσω περισσότερο για την καλλισθενική όμως, ήθελα απλά να την αναφέρω για τα οφέλη και την ομορφιά της.
Όσο ωραία κι αν είναι παρόλα αυτά, φαίνεται να χρειάζεται μια μικρή βοήθεια από τα βάρη. Τουλάχιστον σε αυτό κατέληξα τον τελευταίο καιρό. Ίσως ένας συνδυασμός τους να αποτελεί καλύτερη λύση τόσο για την ενδυνάμωση, όσο και για την ισορροπία του σώματος. Επίσης, το τρέξιμο ή κάποιου άλλου είδους αερόβιας άσκησης πρέπει να συμπεριληφθεί, έστω και ελάχιστα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ωστόσο όταν μιλάμε για γυμναστική ότι ο πρώτος στόχος ή καλύτερα ο σκοπός της θα πρέπει να είναι το να μας κάνει υγιείς. Αν και ζούμε στην εποχή της εικόνας όπου όλοι κυνηγάνε το φαίνεσθαι, αυτό δεν αποτελεί παρά μια πλάνη, μια παγίδα της νέας εποχής. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι να ζήσουμε μια πιο όμορφη και γεμάτη υγεία ζωή. Γι’αυτό και το να φροντίζουμε το σώμα μας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο.
* Γραμμένο το Σεπτέμβριο του 2019.
Στοχαστής 