Προσοχή

Χρόνος πεπερασμένος
Αμέτρητες επιλογές
Ο νους σαστίζει
Χαώνεται
Αδυνατεί να αποφασίσει

Αμέτρητες επιλογές
Κατακλύζουν το μυαλό
Θολές εικόνες
Κι όπου κι αν δίνεται
Σε τίποτα δεν αρκεί

Κατακλύζουν το μυαλό
Συναισθήματα και σκέψεις
Μια που ανεβαίνουμε
Μια που κατεβαίνουμε
Ταξίδι στον ωκεανό της ζωής

Συναισθήματα και σκέψεις
Περιδιαβαίνουν εντός μας
Μια μας σκουντούν να πάμε εδώ
Μια εκεί
Μα που πάμε τελικά;

Περιδιαβαίνουν εντός μας
Τόσοι κι άλλοι τόσοι
Με ένα σάλτο πηδούν από έξω
Μέσα
Σπάνε το γυαλί που χωρίζει εμάς με τον κόσμο

Τόσοι κι άλλοι τόσοι
Ήρθαν κι έφυγαν
Κάποιοι έμειναν
Κάτι άφησαν
Κάτι πήραν

Ήρθαν κι έφυγαν
Σαν τα χελιδόνια
Ο καθένας με την εποχή του
Ψάχνοντας κάτι να βρει
Σε κάτι να σταθεί

Σαν τα χελιδόνια
Ο κόσμος όλος φωλιάζει μέσα μας
Μέσα στον καθένα και την καθεμιά
Φωλιά η ψυχή του ανθρώπου
Πόσα χελιδόνια να φιλοξενήσει;

Ο κόσμος όλος φωλιάζει μέσα μας
Μα πόσο μπορούμε να του δοθούμε;
Εμείς, μικροί, ανώριμοι
Ο κόσμος, πεφταστέρι
Μέχρι να τον γνωρίσουμε, τον χάσαμε κιόλας

Μα πόσο μπορούμε να του δοθούμε;
Την προσοχή μας
Σπάνια γαία
Σε ποιον και γιατί
Να τη χαρίσουμε

Την προσοχή μας
Πολλές φορές σπαταλούμε
Λίγες επενδύουμε
Εκεί που πρέπει
Εκεί που αξίζει

Πολλές φορές σπαταλούμε
Τον εαυτό μας
Κακοί επενδυτές
Που δεν πήρανε το μάθημά τους
Αυτοί είμαστε

Τον εαυτό μας
Τον χωρέσαμε σε ένα γυάλινο βάζο
Παρέα με λίγο νερό
Και μπόλικα λουλούδια
Πήραμε να σαπίζουμε κι εμείς

Τον χωρέσαμε σε ένα γυάλινο βάζο
Σαν να’ταν γάτα
Μισοάδειο
Ή μισογεμάτο
Τρίχωμα στο τοίχωμα

Σαν να’ταν γάτα
Καίει τις ζωές της
Η ανθρώπινη ψυχή
Που δίνεται χωρίς να ξέρει το γιατί
Ανέμελο γατί

Καίει τις ζωές της
Λες και θα βρει αλλού
Κάθεται να φάει
Κι αντί να τρώει σκέφτεται
Μασουλά ενώ ονειρεύεται

Λες και θα βρει αλλού
Ζωή ζώσα
Ζωή που σπαταλιέται
Στην εμπειρία του εφήμερου
Απροσδόκητου τέλους

Ζωή ζώσα
Την ουσία αποφεύγει
Όπως ο διάβολος το λιβάνι
Μα είν’άγγελος
Χωρίς σκοπό

Την ουσία αποφεύγει
Γιατί ξέρει
Πόσο ο πόνος χρειάζεται
Να υψωθεί στο τετράγωνο
Για μια στιγμή χαράς

Γιατί ξέρει
Και ψάχνει να βρει
Όχι την αυτοκαταστροφή της
Μα τους μπελάδες μόνο
Μπελάδες που μπορεί να ξεπεράσει

Και ψάχνει να βρει
Το νόημα
Όχι στα λουλούδια μέσα, όχι
Μα στα περιττώματα μόνο
Στα σκουπίδια, ναι

Το νόημα
Την προσοχή σου να δίνεις
Απλόχερα όπου αγαπάς
Κι όπου μισείς επίσης
Μα όχι στο αδιάφορο

Την προσοχή σου να δίνεις
Εκεί που θέλεις να δεις να ανθίζει
Η ψυχή σου
Κι άρα η ψυχή του κόσμου
Κήπος που ανθίζει είναι

Εκεί που θέλεις να δεις να ανθίζει
Κόψε τις χαζομάρες
Βάλε τα δυνατά σου
Δώσε τον εαυτό σου
Χάσε τον εαυτό σου

Κόψε τις χαζομάρες
Λίγες στιγμές ακόμη
Είναι η ζωή
Με μπόλικο πόνο
Χαρές θα γευτούμε

Λίγες στιγμές ακόμη
Και μετά τέλος
Λύτρωση
Εις το επανιδείν
Κι ας ξέρουμε πως δε θα ξαναβρεθούμε

Και μετά τέλος
Εδώ, τώρα, πρόσεξε
Που αναλώνεσαι
Σε ποιον και γιατί
Υστερότερα της αρχής

Εδώ, τώρα, πρόσεξε
Τώρα, πρόσεξε, εδώ
Πρόσεξε, εδώ, τώρα
Εδώ, πρόσεξε, τώρα
Τώρα, εδώ, πρόσεξε
Πρόσεξε, τώρα, εδώ