Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν άνθρωπο;
Μήπως το να χάσει την υγεία του;
Μήπως το να βρεθεί στη φτώχεια;
Μήπως το να τον αφήσουν όλοι του οι αγαπημένοι;
Ποιος;
Να μια ερώτηση που καλό είναι να την απαντήσει ο καθένας και η καθεμιά μόνοι τους.
Ποιος άραγε να’ναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχουμε;
Στην αρρώστια μέσα, στον πόνο, στα νοσοκομεία για τις εξετάσεις, στο άγχος και την απελπισία, τι κρύβεται;
Στο, άλλη μια μέρα, άλλη μια ευκαιρία στη ζωή, μέσα στην πίεση μήπως και δεν τα καταφέρουμε, τι κρύβεται;
Στο, βράδυ Σαββάτου, κι απόψε είμαι μόνος, κι ο κόσμος γύρω διασκεδάζει, μα που πήγαν όλοι, τι κρύβεται;
Τι κρύβεται πίσω απ’όλα; Πίσω απ’όλες τις ερωτήσεις, που τις απαντήσεις τους μόνο με τη διαίσθηση αγγίζουμε, τι κρύβεται;
Όταν μιλάμε για την υγεία, συνήθως σκεφτόμαστε τη σωματική, μα η υγεία δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Όταν μιλάμε για φτώχεια, το μυαλό μας πάει στα υλικά αγαθά, μα η φτώχεια δεν περιορίζεται εκεί. Κι όταν μιλάμε για έλλειψη ανθρώπων αγαπημένων, το μυαλό μας πάει στη μοναξιά, μα η έλλειψη δε σημαίνει μόνο αυτό.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για εμένα, είναι να χάσει κανείς τον εαυτό του. Να χάσει το μυαλό του. Να πέσει θύμα του κόσμου, να αφήνει τους άλλους να μπαινοβγαίνουν μέσα του, σε ώρες και στιγμές άκυρες, μα και στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα, να αφήνεται έρμαιο των άλλων, του κόσμου όλου, να κατοικεί στο κεφάλι του.
Τι σημασία έχει το να είμαι καλά, αν δεν κατοικώ εγώ στο κεφάλι μου;
Πλούτος είναι ο χρόνος με τον εαυτό μας, φτώχεια το να μη βρίσκουμε λίγες στιγμές να κοιτάξουμε μέσα μας.
Κι όσο για την έλλειψη, αυτή ανοίγει δυο πόρτες, τόσο την πόρτα της μοναξιάς, όσο και την πόρτα της μοναχικότητας. Μα ο άνθρωπος έχει ανάγκη την μοναχικότητα, γι’αυτό και πρέπει που και που να πληρώνει το τίμημά της, που είναι η αίσθηση μοναξιάς.
Ποιο πράγμα ο μεγαλύτερος κίνδυνος; Το να χάσουμε την επαφή με τον εαυτό μας, τις λίγες στιγμές που’χουμε πραγματικά ανάγκη να δούμε μέσα μας, να δούμε τι μας συμβαίνει, που βρισκόμαστε, που οδεύουμε, κι αν όλα πάνε καλά, ή όχι. Οφείλουμε να το γνωρίζουμε. Το χρωστάμε σε εμάς, ο καθένας και η καθεμιά στον εαυτό του.
Στοχαστής 