Γράφει η Έταμπελ Νιώπα
* Με αφορμή το βιβλίο «Δεν ήμουν πια άνθρωπος» του Osamu Dazai που διαβάστηκε στη Λέσχη Ανάγνωσης Στοχαστών.
Ήταν πια άνθρωπος
Να πώς καίγεται ο Πινόκιο.
Η στάχτη του, ένας νέος γαλαξίας.
Αυτή η ξύλινη μύτη,
σουβλερό ψέμμα:
δεν τρυπώνει πια στον εαυτό μου.
Από το παλιό τραύμα,
αλήθεια αναβλύζει.
Αυτό το ψέμμα έγινε σκόνη,
έτσι που από τη στάχτη του να πλάθεται
ένας καινούριος άνθρωπος.
