Στοχάζομαι πάλι
Από που πηγάζει η λαχτάρα για γνώση μες στην αφέλεια
Κρεμάλα του νοήματος καθώς αναζητούμε τις κατάλληλες λέξεις
Η αθωότητα με βαμμένα με αίμα της σκέψης χέρια
Με πόσο πόνο πληρώνουμε τις χαρές που γευόμαστε
Η ζωή ξετυλίγεται σαν κεραυνός μιας στιγμής
Και πόσο πόνο κοστίζει η χαρά της στιγμής αυτής που μοιάζει αιώνια
Μήπως η χαρά είναι αυτό που μας δίνει η ζωή για να την αντέξουμε
Σα σχοινοβάτες βαδίζουμε κρατώντας ένα μακρύ κοντάρι
Στη μια του άκρη το συναίσθημα, στην άλλη η λογική
Επιβίωση και συνέχεια σημαίνει πάντρεμα των δυο μαζί
Η επικράτηση είτε του ενός είτε της άλλης, σημαίνει θάνατο πριν τον θάνατο
Τελικά μπορεί ο άνθρωπος να μάθει κάτι, το οτιδήποτε
Ή μήπως πάλι δεν μαθαίνει, αλλά θυμάται όσα είναι γραμμένα μέσα του
Ασκήσεις ισορροπίας
Υποτάσσοντας το άτι γίνεσαι σωστός καβαλάρης
Μα η υποταγή πρέπει να χωράει την ελευθερία
Την ελευθερία της δύναμης
Δύναμη που τείνει να ξεπερνά τα όρια
Μα ο καβαλάρης τη συγκρατεί για να μην τον τσακίσει
Πάθος και μέτρο με μέτρο στο πάθος
Αντίφαση ή αντίθεση
Ξαποσταίνει κανείς αφότου τελειώσει τη μάχη
Στην πρώτη γραμμή δεν υπάρχει χρόνος για στοχασμό
Σώμα με σώμα, μυαλό με μυαλό
Ο ένας να ανοίξει τη σάρκα του άλλου
Ψάχνοντας για φως εκεί μέσα
Αντί να δει στα μάτια τον κόσμο
Και να χαθεί εντός τους
Φως εις φωτός
Σα σπουδή του μαύρου
Στοχαστής 