Νέα Αρχή

Αν τα Χριστούγεννα διαπνέονται από την αγάπη, η Πρωτοχρονιά φέρνει την ελπίδα στο προσκήνιο.

Η αγάπη και η ελπίδα είναι δυο από τις κύριες αξίες που ο Χριστιανισμός εδραίωσε στην Ανθρωπότητα. Εν μέρει, χάρη σε αυτές καταφέραμε να ξεφύγουμε από τα δεσμά της σκλαβιάς και τις ζωές που διακατέχονταν από άμετρο πόνο. Βέβαια, όπως όλα, ο Χριστιανισμός έχει και αρνητικά στοιχεία στα οποία όμως δεν έχω λόγο να αναφερθώ σε αυτό το πρώτο κείμενο της νέας μας χρονιάς.

Επιλέγω όμως να μιλήσω για την ελπίδα και την αγάπη.

Η ελπίδα, την οποία οι αρχαίοι Έλληνες άφησαν να βγει τελευταία από το κουτί της Πανδώρας, φανερώνοντας με τον τρόπο αυτό τη σημασία που’χει για τη ζωή μας, ταυτίζεται παραδόξως ως το απόλυτο καλό αλλά και το απόλυτο κακό την ίδια στιγμή. Γιατί, τί άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για μια δύναμη τέτοια που μας κάνει να σηκωνόμαστε το πρωί από το κρεβάτι μας, που μας βάζει να αντικρίζουμε τον κόσμο κατάματα, τί άλλο να πει κάποιος για τον πόνο που μας φέρνει έμμεσα η ελπίδα.

Όταν γνωρίζεις πως γεννιέσαι και πεθαίνεις. Όταν ξέρεις ότι η ζωή έχει ένα τέλος κι ότι το τέλος αυτό σπανίως είναι ευχάριστο. Όταν είναι βαθιά σου γνώση, επίσης, ότι πέρα από το ατομικό, ολόδικό σου τέλος, κάποια στιγμή θα προκύψει και το τέλος των πάντων, των παιδιών κι εγγονών σου, του κόσμου που αγάπησες, του πλανήτη που σε φιλοξένησε, τότε κάθε μια έξτρα μέρα έχει ένα κρυφό βαρίδι για σένα καθώς μέσα στ’άλλα είναι και μια μέρα ή ένα μέτρο κοντύτερα στην καταστροφή, στο απόλυτο τίποτα.

Την ελπίδα, λοιπόν, μπορεί κανείς να την προσεγγίσει από δυο οπτικές, από τη θετική αλλά κι από την αρνητική της πλευρά. Μπορεί για τον έναν η ελπίδα να’ναι το καλύτερο πράγμα μιας και τον τροφοδοτεί με τρόπο ώστε να ξυπνά και να ενεργεί, μα για τον άλλο, μπορεί να μοιάζει κι ως κατάρα λόγω του ότι δε γίνεται να ζεις χωρίς να ελπίζεις, ακόμη κι αν το κρύβεις από τον εαυτό σου. Κάθε ανάσα μας κρύβει μια ελπίδα. Το χνώτο στο τζάμι δεν είναι υγρασία απλά, το τζάμι θολώνει από ανάσα ελπίδας. Κι αν δεν υποφέρεται η ζωή του δεύτερου, λόγω αδυναμίας κατηγορεί την ελπίδα που δεν τον αφήνει απλά να κάνει το βήμα στο κενό. Γιατί ζω, σημαίνει ελπίζω, μα ελπίζω ενεργά. Όσοι από εμάς δεν ελπίζουν ενεργά, αλλά με μια παθητικότητα απέναντι στη ζωή, κάλλιο είναι να πούμε πως απλώς υπάρχουν, κι είναι πολλοί αυτοί οι αδερφοί κι οι αδερφές μας που χρειάζονται μια σπρωξιά, όχι προς την κατεύθυνση του γκρεμού που’ναι μονίμως έτοιμοι να πέσουν, αλλά από την άλλη μεριά, αυτή της ασφάλειας του λίγου, το οποίο είναι το μόνο που μπορούμε να’χουμε, γι’αυτό κι από λίγο γίνεται πολύ.

Αμέτρητα χρόνια τώρα η γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο κι εμείς βρήκαμε μια μέρα, συμφωνήσαμε άτυπα όλοι μεταξύ μας και είπαμε: αυτή η μέρα είναι η αρχή κάθε νέου έτους, κάθε νέας γύρας. Μετρούμε 2022 γύρες γύρω από τον Ήλιο από τότε που, ας πούμε, γεννήθηκε ο Ιησούς. Τα χρόνια μοιάζουν πολλά μα μπρος στον αχανή χρόνο μοιάζουν μόνο με μια στιγμούλα, ένα τσακ του χρόνου. Είναι τραγελαφική η ζωή μα είναι αυτό που’ναι και οφείλουμε να την αποδεχόμαστε στην ολότητά της. Την πρώτη μέρα κάθε νέας γύρας έχουμε την ευκαιρία να αναλογιστούμε το πως θα θέλαμε να πάει αυτή. Κάθε Πρωτοχρονιά αξίζει να σκεφτόμαστε λιγάκι το πως θα θέλαμε να εξελιχθεί ο νέος χρόνος, να αφαιθούμε να ελπίσουμε για το καλύτερο, να δημιουργήσουμε προσδοκίες απέναντι στο άγνωστο μέλλον. Κάθε τέτοια μέρα έχουμε πραγματικά ανάγκη να το κάνουμε, να αλλάξουμε ευχές με τους συνανθρώπους μας, να πιστέψουμε λίγο στο καλό που μας μαγεύει, να φτιάξουμε την ψυχολογία μας και να πιστέψουμε, εν τέλει, πως αφού και μόνο φανταστήκαμε το καλό, είμαστε και σε θέση να το πετύχουμε. Κι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας στο τέλος της χρονιάς για το πως καταφέραμε να αποτύχουμε και φέτος, πάντα με διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές.

Την ευκαιρία όμως που δημιουργούμε για τον εαυτό μας, πρέπει να την εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο.

Αγαπώ αυτή τη μέρα γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω την αυτοκριτική μου, να δω που βρίσκομαι σε σχέση με την προηγούμενη χρονια, και να θέσω νέους στόχους που θα γίνουν τα βήματα μόνο μπρος σε έναν μεγαλύτερο και καθολικότερο σκοπό. Και μου αρέσει αυτή η σκέψη, γι’αυτό και τη μοιράζομαι με τον κόσμο, γιατί θεωρώ ότι όλα αυτά αξίζει να γίνονται από τον καθένα μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ζωή βρίσκεται σε μόνιμη αλλαγή. Εμείς οι ίδιοι μέρα τη μέρα αλλάζουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Εφόσον είμαστε αποδέκτες αυτής της αλλαγής, και μιας και δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να αντισταθούμε, τότε ποια είναι, όχι η μόνη επιλογή, αλλά η σοφότερη; Αξίζει να επιλέξουμε να δεχθούμε την όποια νέα κατάσταση, τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από άπειρους παράγοντες, και να προσπαθήσουμε να τις αξιοποιήσουμε με τον τρόπο που μπορούμε στην πράξη. Αν δεν επιδιώκεις συνειδητά κι ενεργά να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος κάθε μέρα, τότε το πιθανότερο είναι να γίνεσαι λιγότερο συνειδητός, περισσότερο έρμαιο των άλλων, ένας χειρότερος άνθρωπος. Πάντα βέβαια υπάρχουν και οι μιξ καταστάσεις όπου θα βρούμε έναν άνθρωπο, που δεν έχει συνείδηση του εαυτού του και της ζωής, μα παρόλα αυτά μπορεί να’ναι αυθεντικά αγγελικός, τέτοιος που να αξίζει να γίνεται πρότυπο μπρος στα μάτια των άλλων.

Η νέα χρονιά είναι πρωτίστως μια νέα αρχή, μια νέα αρχή που μας παρέχει τη δυνατότητα να θέσουμε στόχους ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Γι’αυτό και η σημασία της είναι καίρια, γι’αυτό και δε θα πρέπει να πηγαίνει χαμένη.

Η μέρα αυτή είναι επίσης μέρα ελπίδας, μιας ελπίδας φωτεινής και λαμπερής που, όχι απλά μπορεί να μας δείξει δρόμους, αλλά που μπορεί να μας δώσει και κατεύθυνση.

Αν μπερδέψουμε την ελπίδα με λίγη αγάπη, τα αποτελέσματα που θα πάρουμε στο τέλος της νέας χρονιάς θα’ναι ακόμη καλύτερα από αυτά που θα ήταν, ή για να ακριβολογήσω, οι πιθανότητες που ορίζονται είναι πολύ σημαντικότερες για αποτελέσματα που μπορούν να μας εκπλήξουν.

Για όλα αυτά χρειάζεται νηφάλια σκέψη, σκέψη που τόσο μας λείπει στις μέρες μας, ώστε να μετουσιωθεί σε δυναμικές προσπάθειες κι αυτές με τη σειρά τους να ευδοκιμήσουν σε ευγενικότερες καταστάσεις.

Εύχομαι να’χουμε άλλη μια δυνατή γύρα και φέτος, με περισσότερο στοχασμό, σοφότερες επιλογές και συνειδητότερες πράξεις.

Να μην ξεχάσουμε πως αξίζει πολύ περισσότερο η θετική πλευρά της ελπίδας γιατί είναι αυτή που γλυκαίνει τον όποιο πόνο αισθανόμαστε.

Να μην ξεχάσουμε επίσης, πως αν συνδυάσουμε την ελπίδα με την αγάπη ενδυναμώνουμε το είναι μας και δημιουργούμε συνθήκες ώστε να ευδοκιμήσει η ζωή, όχι μόνο η δική μας, αλλά ολονών.

Καλή χρονιά με σκέψη, σοφία και δημιουργία. Η υγεία, η αγάπη και η ευτυχία έρχονται ως αποτελέσματα των πρώτων.

Και για να κλείσω με ένα μήνυμα αυτό το πρώτο κείμενο θα πω ότι: δε χρειάζεται να βαράμε τα κεφάλια μας στον τοίχο με στόχο να τον ρίξουμε ή μέχρι να σπάσουν. Μπορούμε κάλλιστα να ψάχνουμε για εναλλακτικούς τρόπους ώστε να πετύχουμε το στόχο μας, εφόσον ο στόχος παραμένει πάντα εντός σκοπού.