Με λένε Θανάση, κι αυτό το ιστολόγιο είναι με μια φράση ο προσωπικός μου καμβάς για το γράψιμο.

Εδώ φίλε και φίλη, μπορείς να βρεις μερικά κείμενα μέσα από τα οποία εκφράζω τα βαθύτερα συναισθήματά μου, τις σκέψεις και τις ιδέες μου, τον πυρήνα του εαυτού μου.

Μην ξεγελαστείς ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι παρά μερικά στιγμιότυπα της συνείδησής μου μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Οι άνθρωποι μοιάζουν με ποτάμια περισσότερο παρά με λίμνες, και με αυτό εννοώ ότι είμαστε δυναμικά όντα κι όχι στατικά. Καθώς ο χρόνος περνάει, μπορεί να πει κάποιος ότι το σώμα πεθαίνει και το πνεύμα ανθίζει, αλλά για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να καλλιεργούμε τον εαυτό μας, να τον σκαλίζουμε και να τον ομορφαίνουμε, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που γράφω. Γράφω για να μαθαίνω περισσότερα για τον εαυτό μου και τον κόσμο, για να κατανοώ καλύτερα το τι πάει να πει ζωή και πως αξίζει να τη ζήσουμε. Μοιράζομαι μαζί σου αυτά που βρίσκω γιατί θέλω να σου δώσω ερεθίσματα, και δε κρύβω ότι κρυφή μου ελπίδα είναι να φωτιστώ και να φωτίσω τον κόσμο. Αυτό είναι δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο, ακόμη κι αν καταλήξω να γίνω ένας αποτυχημένος φωστήρας όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, τουλάχιστον θα’χω να παινεύομαι ότι προσπάθησα έχοντας καλές προθέσεις.

Κάτι το οποίο είναι καίριας σημασίας πλέον για εμένα, κάτι το οποίο βαθιά μέσα μου το νιώθω μια ζωή τώρα μα ντρέπομαι να ξεστομίσω είναι ότι ελπίζω σε κάτι καλύτερο. Το σήμερα είναι καλό ή έστω δεν είναι και τόσο κακό. Το αύριο όμως; Το αύριο μπορεί να γίνει καλύτερο, μα για να γίνει αυτό θα πρέπει να δράσουμε σήμερα, με ό,τι κι αν έχουμε στα χέρια μας. Έχω ορκιστεί στον εαυτό μου, στο μόνο άτομο που μπορεί να ορκιστεί κάποιος, ότι δε θα αφήσω την ελπίδα να σβήσει μέσα μου μέχρι να σβήσω πρώτα εγώ ο ίδιος. Ο αγώνας μου έχει να κάνει πρώτα και κύρια με αυτή τη φλόγα του ματιού, να μην την αφήσω να χαθεί.

Είμαι όμως και σε ανοιχτό πόλεμο με όλη την ανθρωπότητα και τα συστήματά της. Η ανθρωπότητα για εμένα δεν είναι παρά μόνο μια πτυχή της ζωής, του κόσμου ολάκερου, του δικού μου Θεού και σαν οντότητα τη βλέπω να βολοδέρνει δεξιά κι αριστερά χωρίς να ξέρει ποια είναι, που πηγαίνει και γιατί. Δεν είμαι δα κι ο Προμηθέας, αλλά αυτό που έχω καταλάβει ως τώρα είναι ότι ή που θα εξανθρωπίσουμε το σύστημα ή που θα μας απανθρωπίσει. Με αυτό εννοώ πολύ απλά ότι ο Άνθρωπος, ενώ γεννιέται με Α κεφαλαίο, καταλήγει να γίνει υποδεέστερος, ένα μικρό ανθρωπάκι που μοιάζει πολλές φορές να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Το δικό μου όραμα αφορά σε μια κοινωνία, σε μια ανθρωπότητα η οποία θα επιδιώκει την αύξηση της συνειδητότητάς της. Το όνειρό μου είναι να βοηθήσω τον εαυτό μου και όσους μπορώ ώστε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στη θεϊκή μας διάσταση, να ξαναγίνουμε ο Άνθρωπος και να δούμε καθαρότερα ότι εν ολίγοις, ο Θεός στον οποίο προσευχόμαστε, δεν είμαστε παρά εμείς. Εμείς είμαστε το σύμπαν, ο Λόγος. Είμαστε η προσωποποίηση της θεϊκής αρχής με σώμα ανθρώπινο. Ο Άνθρωπος εν τέλει, είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζει, τουλάχιστον αυτή την άποψη έχω σχηματίσει ως τώρα, και για αυτό πονάω τόσο πολύ, τόσο που δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια μου σκεπτόμενος όλα όσα συντελούνται γύρω μου, και ψάχνω εναγωνίως τρόπο να ξυπνήσω το πνεύμα μέσα μου και το πνεύμα γύρω μου.

Για όλα αυτά λοιπόν γράφω, γιατί αν δεν το κάνω θα τρελαθώ στα αλήθεια. Το γράψιμο για εμένα είναι πάνω από όλα γιατρικό. Είναι ο τρόπος μου να αυτοψυχαναλυθώ αλλά και να αυτοψυχοθεραπευθώ. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους ανεξαιρέτως κι αξίζει εδώ να πω ότι δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ότι είσαι εσύ κι αυτό μπορείς να το δεις διαβάζοντας τα γραπτά μου. Το ψάξιμο με ωθεί να βρίσκω λάθη επί λαθών μέσα μου, μου δείχνει πόσο αδύναμος και φοβισμένος είμαι, πόσο έρμαιο των καταστάσεων γύρω μου. Η ελευθερία μου έχει μπόλικα όρια, μα αυτό είναι το παράδοξο της ελευθερίας, δεν μπορεί να μην έχει όρια, αν τα χάσει εκφυλίζεται σε τυρρανία. Για αυτό σου λέω, είμαστε περιορισμένοι καλώς ή κακώς, είμαστε καταδικασμένοι στα λάθη, στο ψέμα και στην ηλιθιότητα, μα όχι τελείως. Πιστεύω πραγματικά ότι μπορούμε να γίνουμε πολύ καλύτεροι αν βρούμε τη δύναμη να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, μα πού να βρούμε τη δύναμη…

Στο ιστολόγιο αυτό θα ήθελα να γράφω μέχρι το καντηλάκι μου να σβήσει. Όσοι με τιμήσουν σε αυτό το μακρύ ταξίδι στη ζωή, θα είναι αδέρφια μου, ακόμη κι αν δε γνωριζόμαστε, γιατί εν τέλει, πάνω από όλα, είμαστε όντως αδέρφια, είμαστε μια οικογένεια, είμαστε Ένα και είμαστε ο Λόγος.

Πριν από αυτό το blog, είχα ένα άλλο που ονομαζόταν Ρέμπελος. Εκεί κατάφερα να ανακαλύψω πολλά πράγματα για εμένα, αλλά οι προσδοκίες και τα κουτάκια που είχα στο μυαλό μου με έκαναν να το σταματήσω. Για ένα χρόνο προσπαθούσα να στρωθώ και να γράψω ένα βιβλίο, δεν είχα όμως τη δύναμη, ούτε τη συγκέντρωση, ούτε την όρεξη. Έπειτα λοιπόν από αυτόν το χρόνο, πήρα την απόφαση να επανέλθω στο blogging. Το σκοπό μου σου τον φανέρωσα πιο πάνω. Οι στόχοι που θέτω τώρα είναι πιο απλοί κι επιτυγχάνονται ευκολότερα. Το πλάνο αφορά στη δημοσίευση ενός κειμένου την εβδομάδα, ενώ στην καλύτερη θα δημοσιεύονται δύο κείμενα. Η ροή θα κοιτάξω να μην έχει σκαμπανευάσματα, κι αν έχει, τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε κι απέχουμε από την τελειότητα. Εδώ φίλε και φίλη θα βρεις μια ειλικρινή προσπάθεια ενός ανθρώπου να φτάσει όσο πιο βαθιά μπορεί στα πράματα με γνώμονα την αλήθεια πάνω από όλα.

Το κυριότερό μου μειονέκτημα είναι ότι μιλώ πολύ, περισσότερο από όσο θα έπρεπε, συγχώρεσέ με.

Ορίστε και το αγαπημένο μου απόφθεγμα:

Rather than love, than money, than fame, give me truth.

H.D.Thoreau

Αν η αλήθεια είναι το κριτήριο, ή η ύλη, τότε η αγάπη είναι η δύναμη, ή αλλιώς η ενέργεια. Ο συνδυασμός τους αποτελεί τον τρόπο ώστε να φτάσουμε στην πολυπόθητη αυτοπραγμάτωση.

Ελπίζω όλο αυτό το εγχείρημα το οποίο καταδεικνύει την τρέλα μου ή τη διάνοιά μου, να μην τρομάξει τον κόσμο και με κακολογήσει. Αν ήταν να με εκτελέσουν, το τελευταίο που θα ζητούσα θα ήταν να αγκαλιάσω όσους θα παρεβρίσκονταν σε αυτή την εκτέλεση. Θα ήθελα να τους συγχωρήσω με αυτό τον τρόπο αλλά και να τους ευχαριστήσω.

Αν είμαι απλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής, μπορώ τουλάχιστον να είμαι ο κρίκος που θα συνδέει όλους τους άλλους;

Εύχομαι μετά από κάποια χρόνια να μην καταλήξω κι εγώ ένας δογματικός γιατί το δόγμα μυρίζει σήψη του νου.

Υ.Γ.1 Στα γραπτά επίσης θα βρεις όλα τα κείμενα των περασμένων ετών.

Υ.Γ.2 Στο ιστολόγιο αυτό μπορούν να φιλοξενηθούν και κείμενα άλλων στοχαστών. Όποιος επιθυμεί να δημοσιεύσει κάτι μπορεί να μου στείλει μήνυμα και να το συζητήσουμε.

Υ.Γ.3 Για τα γραφιστικά με βοήθησε ο φίλος Ρωμανός. Εδώ κι εδώ μπορείτε να τον βρείτε.